چکیده:

 نسب عباسیان، به عباس بن عبدالمطلب عموی رسول خدا (ص) و امیرالمؤمنین علی (ع) می‌رسد. آنان که با شعار الرضا من آل محمد (ص) و ادعای وراثت و اهل‌بیت بودن پیامبر (ص) روی کار آمدند، فرزندان رسول خدا (ص) را (حسنیان و حسینیان) مانعی در برابر خود می‌دانستند. لذا آن‌ها را در مضیقه قرار داده و به انحاء مختلف در پی نابودی ایشان برآمدند؛ که در این میان واکنش حسنیان و حسینیان متفاوت از هم بود. نسب حسنیان به امام حسن مجتبی (ع) می‌رسد؛ که از دو فرزند ایشان بنام زید و حسن باقی ماندند، و در تقابل با عباسیان وارد مناقشات سیاسی و درگیری‌های نظامی شدند؛ و بدون محاسبه، به قیام‌های ناسنجیده‌ای با ادعای امامت و خلافت دست زدند؛ که هرکدام در مدت‌زمان کوتاهی پس از هر قیام، سرکوب شدند و کاری از پیش نبردند؛ اما سادات حسینی، به تبع از امامان شیعه، به فعالیت‌های فرهنگی تبلیغی و آموزش دینی روی آوردند و با ناملایمات و سختی برخوردهای حکام عباسی و والیان آن‌ها ساختند و تقیه نمودند؛ و توانستند مبانی احکام دینی و اعتقادات اسلامی را حفظ نموده و به نسل‌های بعد برسانند. این پژوهش می‌کوشد تا با تکیه بر روش‌های توصیفی تحلیلی تاریخی، رفتارها و عملکردهای عباسیان را، در قبال حسنیان و حسینیان و نحوه مقابله ایشان را با حکام عباسی مورد توجه و بررسی قرار دهد.

کلیدواژه‌ها:عباسیان، حسنیان، حسینیان، قرن دوم و سوم.

فصول پایان‌نامه:

این پژوهش در یک فصل مقدماتی و سه فصل کلی ارائه شده است:
فصل مقدماتی: «کلیات تحقیق و سازمان پژوهش»
* مقدمه
* بیان مسئله
* پرسش‌های تحقیق
* فرضیه تحقیق
* روش تحقیق
فصل اول: «برآمدن عباسیان و سرکوب حسنیان»
* بخش اول: تبارشناسی
* بخش دوم: خاندان بنی الحسن
فصل دوم: «اقتدار عباسیان و موقعیت حسنیان»
فصل سوم: «بی‌ثباتی خلافت و وضعیت حسینیان»
نتیجه‌گیری.

نوشتن دیدگاه