چکیده:
از آنجا که هدف غایی بعثت انبیاء اقامه قسط است و تحقق قسط نیز متوقف بر تمییز حق از باطل است پس می‌توان گفت که هدف غایی شناخت حق از باطل است در اهمیت این مسئله سخن بسیار است به گونه‌ای که تمام نظام‌های حقوقی نیز به این موضوع توجه خاصی کرده‌اند وجود چنین توجه گسترده‌ای هم در شرایع آسمانی و هم در نظام‌های حقوقی منجر به بحث و مجادلات زیاد و مختلفی شده است برخی از این گفتگوها به مبانی حق و اقسام آن و برخی به مشروعیت و برخی به سازوکارهای حمایت و نظارتی توجه کرده‌اند در بین همه حقوق، مباحث مربوط به حقوق عمومی جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص داده‌اند چرا که تنظیم روابط دولت و ملت را بر‌عهده گرفته‌اند این حوزه به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد هم در بعد حاکمیتی و هم در بعد حقوق بشری و شهروندی با سؤال‌های خاص خود نیز محل تأمل و اندیشه‌های بشری قرار گرفته است. آنچه این پایان‌نامه درصدد آن است نگاه به مصادیق حق از منظر امام علی (ع) می‌باشد. از آنجا که حوزه حقوق عمومی در کلام و رفتار مولی‌الموحدین جایگاه ویژه و ممتازی دارد توجه به این جایگاه ضروری می‌نماید بنابراین سؤال مطرح دراین‌باره آن است که از منظر امام علی (ع) مصادیق حقوق عملی کدام است و این حقوق چگونه تبیین و ترسیم شده‌اند. ادعا آن است که در کلام امام علی (ع) دو دسته کلی از مصادیق حق مطرح است؛ برخی از این حقوق ناظر بر حقوق حاکم بر مردم می‌باشد و برخی نیز ناظر بر حقوق مردم بر حاکم است این نگاه امروزه در مباحث حقوق عمومی نیز مطرح و موجود است بنابراین با مدنظر قراردادن مبنای فوق تلاش حقوق مذکور در حوزه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی مورد بحث قرار می‌گیرد. نتیجه حاصل آنکه می‌توان پذیرفت در سخنان امام علی (ع) مصادیق حقوق عمومی با اهمیت و ویژگی خاصی مطرح شده است. این توجه به لحاظ شرایط آن زمان اهمیت مضاعفی نیز پیدا می‌کند و می‌تواند امروزه راهنما و راهگشای اعمال حاکمیت‌ها باشد.
 کلیدواژه‌ها:حق، حقوق، عدالت.

نوشتن دیدگاه