چکیده
زیدیه از جمله فرق اصلى شیعه است که نظریه امامت، مرز مایز آنها با امامیه است. نظریه امامت این فرقه مبتنی بر قبول نص است. آنها امامت را عالی ترین مرتبه قدرت در دولت اسلامى می‌دانند؛ به تعظیم ذاتى و جایگاه مقدس براى امام قایل نیستند و معتقدند که امام از صفاتی همچون عصمت، علم لدنى و... بهره اى ندارد. از این رو، هدایت جامعه به سوى خدا را از وظیفه امام نمی‌شمارند، و انتخاب امام را براى اجراى حدود، جهاد و... مى دانند. از نظر آنها تنها راه نصب امام، شرع، و راه شناخت امام، قیام و دعوت، است. پژوهش پیش‌رو بر آن است تا مباحث مربوط به آموزه امامت را از دیدگاه این فرقه ارائه نماید.
كليد واژه ها: امامت؛ زيديان؛ تشيع؛ شرایط امامت.
