چکیده:

نگاشته‌هاي شيخ صدوق (م ۳۸۱ ق)، به‌ویژه من لايحضره الفقيه، علل الشرايع و عيون الاخبار الرّضا (ع) به فزوني حاوي نقل فضل بن شاذان نيشابوري (م ۲۶۰ ق) از امام رضا (ع) (م ۲۰۳ ق) است. از سده‌های گذشته تاکنون، پژوهشيان علوم اسلامي، به‌ویژه فقيهان با دل‌مشغولي وافر و اقبال گسترده، به آن اخبار استدلال جسته و در بسياري از ابواب فقهي، دستمايه اجتهاد خويش قرار داده‌اند. در سيصد و پنجاه حديث وسائل الشيعة، از منابع بنيادين استنباط و اجتهاد، نقل ابن شاذان از آن حضرت به قلم آمده است. حديث پژوه معاصر محمّد باقر بهبودي با استناد به رجال کشّي و طوسي فضل را متولّد پس از شهادت آن حضرت معرفي کرده و از اين رهگذر آن روايات را فاقد اعتبار، قلمداد نموده است. نويسنده اين مقاله با کندوکاو در آن دو کتاب رجالي و لحاظ کردن پاره‌اي قراين تاريخي و بررسي برخي از اساتيد و شاگردان فضل به رهيافتي متقابل رسيده و وي را متولد حدود سال یک‌صد و هشتاد هجري و پيش‌تر از آن مي‌‌داند که درنتیجه مي‌‌تواند از آن حضرت به روايت بپردازد.

pdf دانلود مقاله نااستوار قلمداد شدن روایات فضل بن شاذان از امام رضا (ع) (625 KB)

نوشتن دیدگاه