چکیده:
این پایاننامه درصدد اثبات و نمایش رابطه بین خالق و مخلوق بوده و با ابزار برهان و فلسفه و استفاده از نصوص دینی همچون کلام وحی و فرمایشات ائمه به این مهم میپردازد. به مقدار عبودیت انسآنکه نفی خود و کمالاتش را در پی خواهد داشت، انسان مظهر ربوبیت الهی خواهد بود و تصرفاتش در وجود خود و کل هستی، جلوهای از ربوبیت و تدبیر الهی خواهد بود و ربوبیت الهی از مجرای وجود عبد، ظهور خواهد کرد. عبودیت و ربوبیت در حقیقت، دو جلوه از یک حقیقت است که به اعتبار لحاظ امری، ربوبیت و به اعتبار لحاظ خلقی، عبودیت اطلاق میشود. در صورت فقدان لحاظ خلقی عبودیت، حقیقت و جان آنکه ربوبیت است، جلوهگر خواهد شد.