چکیده:

 عباس بن علی (ع) یکی از افراد حاضر در واقعه عاشورا است که به دلیل همین حضورش که تا قبل از آن کمتر مطرح می‌باشد، توجه مورخین و مؤلفان بعدی را به خود جلب کرده است. حادثه عاشورا به سبب جایگاه ویژه در سراسر تاریخ اسلام، همواره مورد توجه بسیاری از مورخان و مقتل نویسان بوده است، اما با گذشت زمان و گسترش مراسم عزاداری و سوگواری تحت تأثیر اوضاع اجتماعی و سیاسی هر عصر، برداشت‌های متفاوتی از این واقعه شده و یا بر برخی از برداشت‌ها تأکید گردیده است. یکی از مهم‌ترین ابعاد واقعه کربلا بعد سوگوارانه این حادثه با تکیه بر حضور و نقش افراد به‌خصوص عباس بن علی (ع) در واقعه مذکور است. نادیده گرفتن این بعد از حادثه باعث می‌شود در بررسی آن، روایت تاریخ عاشورا، روایتی بی‌روح، و فاقد هرگونه عنصر محرک عواطف و احساسات جلوه کند. اما هر چه از زمان وقوع این حادثه فاصله گرفته شده، به دلیل عوامل متعدد، این بعد به شایع‌ترین و عمده‌ترین قرائت در محافل و مجالس عزاداری شیعی تبدیل شده، و همین مسئله منجر به بروز ناهماهنگی‌هایی بین تصویر عباس بن علی (ع) در مدایح و مراثی پس از انقلاب اسلامی با آنچه در منابع تاریخی موجود می‌باشد شده است. بر این اساس، در این رساله، با استفاده از رویکرد تاریخی، ضمن بررسی و تحلیل مدایح و مراثی پس از انقلاب اسلامی و به‌کارگیری رویکردی تطبیقی، تصویر عباس بن علی (ع) در مدایح و مراثی پس از انقلاب با منابع تاریخی تا پایان قرن چهارم هجری مطابقت داده شد. بر پایه این روش مشخص گردید که در مقایسه با منابع تاریخی، مدایح و مراثی پس از انقلاب اسلامی با برخورد عاطفی با مقوله عزاداری و تأثیرپذیری از حماسه باعث ارائه تصویر متفاوت با منابع تاریخی از عباس بن علی (ع) شده‌اند.

فصول پایان‌نامه:

این پژوهش در سه فصل نگارش شده است:
فصل اول: «مبانی پژوهش»
* مسئله پژوهش
* فرضیه پژوهش
* اهداف پژوهش و ضرورت آن
* مفاهیم و واژگان تحقیق
* پیشینه تحقیق
فصل دوم: «عباس ابن علی (ع) قبل از کربلا؛ مقایسه دو تصویر»
فصل سوم: «عباس ابن علی (ع) در کربلا؛ مقایسه دو تصویر»
جمع‌بندی و نتیجه‌گیری.

نوشتن دیدگاه