چکیده:

این نوشتار به زبان اردو، تاریخچه عزاداری مردمان هندوستان در محرّم و اقامه مراسم سوگواری سیدالشهداء و عَرض ارادت مردم این کشور به امام حسین و خاندان اهل‌بیت (ع) را به تصویر می‌کشد. نویسنده نخست با تعریف عزاداری، به معرفی کلی هندوستان و فرهنگ مردم این کشور در زمینه مسائل دینی و مذهبی می‌پردازد و نظریاتی درباره امام حسین (ع) و شهادت او در کربلا را مطرح می‌کند. آنگاه به تاریخچه عزاداری شیعیان و غیر آنان درباره امام حسین (ع) در هندوستان پرداخته و موضع‌گیری حاکمان هند در زمینه عزاداری شیعیان از دوران مغول تا عصر حاضر را منعکس می‌سازد. وی در فصل دوم نحوه عزاداری در مناطق مختلف هند در ماه محرّم و ایام شهادت امام حسین (ع) را به تصویر می‌کشد و مراسم سوگواری اهل‌بیت (ع) در منطقه دکن، کشمیر تحت کنترل هند، شرق هندوستان، غرب و شمال آن را وصف می‌کند. در فصل سوم اهداف و انگیزه‌های عزاداران و عقاید آنان به اهل‌بیت (ع) به‌ویژه امام حسین (ع) را ترسیم کرده، ظهور برخی کرامت‌های حسینی در حقّ مردم هند و توجّه خاص آن حضرت به شیعیان و غیرشیعیان را عامل اصلی عَرض ارادت مردم به امام حسین (ع) برمی‌شمارد. مرثیه‌خوانی، تعزیه‌داری، گریستن بر امام حسین (ع)، سینه‌زنی، اطعام عزاداران و آداب مراسم و مجالس حسینی در هند و ذکر آموزه‌هایی از قرآن و سنّت درباره فضیلت عزای حسینی، از دیگر مندرجات این پایان‌نامه محسوب می‌شود.

کلیدواژه‌ها:عزاداری، امام حسین، کربلا، عاشورا، محرم، هند، سوگواری، شیعه.

نوشتن دیدگاه