چکیده
قرآن كريم، كتاب تربيتى عجيبى است. هنگامى كه صحنه رستاخيز را براى انسانها ترسيم مى كند، مى فرمايد : قيامت روزى است كه همه مردم در صفوف منظّم به دادگاه عدل پروردگار عرضه مى شوند، در حالى كه هماهنگى عقايد و اعمالشان معيار تقسيم آنها مي باشد. دستهاى آنها از همه چيز تهى است و تمام تعلّقات دنيا را پشت سر افكنده اند. نامه هاى اعمال گشوده مى شوند، همه چيز به زبان مى آيند و اعمال كوچك و بزرگ آدميان را بازگو مى كنند، و از آن بالاتر خود اعمال و افكار جان مى گيرند، تجسّم مى يابند و اطراف هركسي را اعمال تجسّم يافته اش احاطه مى كند، آن چنان مردم به خود مشغولند كه مادر فرزند را و فرزند، پدر و مادر را به كلّى فراموش مى كند.سؤال و پرسش در قيامت عمومى است و از همه افراد صورت خواهد گرفت. سرانجام از مردمى كه پيامبران را به سوى آنها
فرستاده، و از خود پيامبران سؤال خواهند كرد. از دسته اوّل مى پرسند كه فرمان برى كرده اند يا نه؟ و از دسته دوم مى پرسند كه ابلاغ كرده اند يا نه؟ اگرچه خداوند به اعمال آنها آگاه است، اما آنها را تهديد مى كند، تا خود را براى چنين پرسشى آماده كنند. برخى مى گويند: از امتها مى پرسند كه اجابت كرده اند يا نه و از پيامبران مى پرسند كه مردم با آنها چگونه رفتار كرده اند؟ از امّتها به منظورتوبيخ و از پيامبران به منظور شهادت سؤال مى شود. قيامت داراى مواقف و ايستگاههاى گوناگونى است. در بعضى از اين مواقف از همه سؤال مى شود و گنهكاران مورد پرسش قرار مى گيرند، ولى در بعضى ديگر از كسى سؤال نخواهد شد و فقط مجازات در پى خواهند داشت. سؤالى كه در قيامت از مجرمان
خواهد شد، براى كشف حقيقت نيست؛ چون خداوند، از حال آنها باخبر است، بلكه سؤال براى اعتراف گرفتن و اتمام حجّت بر آنهاست و اين خود نوعى عذاب روحى است.
دانلود مقاله شیوه های حسابرسی در قیامت از منظر قرآن
