چكيده
شايد اولين بار دورکيم مفهوم همبستگي اجتماعي را وارد جامعه شناسي كرد. وي از درون تقسيم كار در نظام اجتماعي، مفهوم همبستگي اجتماعي را به دست آورد. دورکيم دستگاه مفهومی و تحليلی خاصي را طراحي مي کند که اضلاع چهارگانه آن عبارتند از: تقسيم کار اجتماعي، وجدان جمعي، همبستگي اجتماعي و حقوق.
از سوي ديگر، قرآن کريم ضمن پاسداشت همبستگي اجتماعي، نقطه عزيمت متفاوتي را برمي گزيند تا به جاي دستگاهي لرزان بر بنيان هاي اعتباري، نظريه خود در اين باره را بر شالوده هاي فطري و تکويني استوار سازد. قرآن كريم، اصلي ترين عامل همبستگي را دين الهي قرار مي دهد که ريشه آن فطري و تکويني است. همچنين از مؤلفه هاي تكويني و اجتماعي ديگري همچون روابط خانواده و خويشاوندي، نام مي برد. هرچند هيچ يک از اين عوامل اجتماعي نمي تواند در تراز اسلام و ايمان به خداي واحد قرار گيرد.
اين مقاله با رويكرد تحليلي و توصيفي، به واكاوي مفهوم همبستگي اجتماعي در قرآن مي پردازد.
كليدواژه ها: قرآن کريم، همبستگی اجتماعی، همبستگی دينی، نظام حقوقی، تأليف قلوب، فطرت.
