چکیده
اذان شعاری الهی است و ترسیم‌گر جهت و برنامة زندگی افراد که در اوقات شرعی از فراز مناره‌های مساجد (پاک‌ترین و مقدّس‌ترین اماکن روی زمین) روح و جان خداجویان را معطّر نموده و آنان را به سوی مبدأ و قبلة آمال جهانیان رهنمون می‌شود. اذان تأکیدی است بر این حقیقت که رمز سعادت، نماز است. البته نمازی همراه با ولایت. واضح و مبرهن است که شیعیان هرگز در اذان تحریفی ایجاد نکرده‌اند و عبارت «اَشهَدُ اَنَّ عَلیّاَ وَلیُّ الله» را به عنوان جزئی از ایمان و ولایت از روی حبّ و دوستی و بیعت در اذان می‌گویند. ادب مسلمانی ایجاب می‌کند که اذان را هم مثل سایر عبادات با حفظ همة آداب و شرایطش به جای آورد تا به نحو مؤثّر موجب ترغیب مؤمن به ادای فریضة نمازِ مقبول درگاه الهی گردد.
واژگان کلیدی: اذان، اهمیّت شناخت اذان، آداب اذان، معارف تربیتی.
